Je kunt vele kanten op
In de Roze Zee
Rechtdoor
Inverse
Links of rechts natuurlijk
Schrijven is mijn eerste levensbehoefte. Ik zat eens in een vliegtuig en had opeens inspiratie. Maar geen pen. Een man naast, druk bezig met een kruiswoordpuzzel, wel. Alle sociale conventies ten spijt, griste ik de pen uit zijn hand en schreef. Heerlijk. Had wel wat uit te leggen na afloop ;)
Sinds ik 2 maanden geleden onverwacht geconfronteerd werd met het overlijden van mijn geliefde, krijg ik van veel mensen tips en trucs hoe hier mee om te gaan. De meest uitzonderlijke: ga naar de hoeren. Helaas, contactberoepen zijn verboden door Rutte.
Ik ben soms niet aardig. Niet tegen mensen op straat. Niet tegen mensen in het verkeer. In TCM-termen, de onderliggende shiatsu theorie, heet dat Lever-Qi stagnatie. Boosheid, frustratie, woede. Het zijn nuances van hetzelfde verschijnsel. Wees gewaarschuwd: ik stagneer van huis uit redelijk vlot, word dan een ongeleid projectiel.
Ik denk niet dat heel veel ‘jonge’ mensen in hun leven te maken krijgen met het Cak. Het staat voor het Centraal Administratie Kantoor, een uitvoerende dienst van het ministerie van Volksgezondheid. Het Cak int de eigen bijdrage voor de Wet langdurige zorg (Wlz). En dat is waar onze wegen kruisten.
Het is een vreemde tijd. Ook bijzonder. Mijn wereld schudt. Ik zoek vaste grond, evenwicht. Het belet mij niet waar te nemen, zien, ervaren. Ik heb in 2020 mensen bedankt. Dat voelde goed. Ik hoop dat het ook voor hun goed voelde om te weten dat ik hun daden gezien, gevoeld heb. Dit is editie II.
Ik woon tussen de punt en de streep van de I
De kom van de K is mijn hangmat
Het was een informele plechtigheid.
Je kon vrij door de ruimte lopen.
De mensen die van haar hielden.
14 stuks armen en benen.
Het is een feit: ik heb in 2020 veel geluisterd. Naar wat mensen zeiden, vonden, dachten. Maar vooral naar muziek. Vooral naar Joep. 181.564 minuten Spotify. Niet alleen Joep natuurlijk, maar ik denk dat zijn klanken 50% van de tijd hebben gevuld . Waarom Joep? Ik vertel het je.
Volgens de oude Chinezen
wordt ieder van ons op aarde
geboren met een opdracht
Het is de taak die in dit leven
te vinden en vervullen
10 minuten Wat zijn 10 minuten? Voorbij voordat je het weet Een fractie van tijd Je komt binnen Lacht Blij me te zien Trots voel ik me bij jou te horen Het leven is paardelullensoep Waar niet is, verliest de koning zijn recht Beter meeverlegen, dan onverlegen Dat dacht ik … Lees verder
Zit je in een eindejaars slash corona-dip? Geen nood! Ik heb de oplossing! Luister mijn Unstoppable-playlist op Spotify, trek je dansschoenen aan en laat je Lever energie vrij stromen! Niet goed? Geld terug!
Ons huis. Mijn huis. Hangt vol met spiegels. Het is geen egotripperij. Historisch gegroeid. Het is onvermijdeijk dat ik mezelf tegenkom. Volgens mijn Wettig Identificatie Document ben ik 51 jaar. Face it: het beste is voorbij. Ik hoor te rijden in het nieuwste model Mercedes of worst case in een Renault Captur op afbetaling. Maar helaas. Mijn Nine Star Ki zegt het, dus is het zo: ik ben niet van het grote geld. En niet van de roem. Dat laatste is vandaag gebleken.
Ik weet niet meer waar ik het gelezen heb..vast ergens in één van die vage bladen of boeken waarmee ik mijn hoofd bevolk. Het woord is, dat je je beter voelt als je mensen bedankt. Voor een kleine of grote dienst. Voor het verschil. Omdat het hun werk is maar nog steeds geen vanzelfsprekendheid. Omdat ze je mogen. Omdat ze jou vertrouwen. Omdat ze je willen helpen.
Ik zal het eerlijk zeggen, heb lang getwijfeld of ik dit moest schrijven. Bang voor wat de wereld dan zou denken. Maar nu denk ik: het is de werkelijkheid zoals ik m ervaar, dus wat kan daar mis mee zijn?