Eind september was ik te gast op het European Shiatsu Congress, het grootste shiatsu event in de Europese geschiedenis. Veel geleerd, veel gezien, contact gemaakt met andere benaderingen van shiatsu en aanverwanten. Een impressie van de workshops op de eerste dag.
Allereerst Wenen. Iedereen zegt: Mooie stad en dat een bezoekje aan de Paardenstallen niet mag ontbreken. Ik knik. Wie weet, als er tijd is. Al snel blijkt dat ik onvoldoende voorbereid op pad ben gegaan. 6 of meer metrolijnen stromen als een bloedsomloop onder het centrum. De relatie boven- en onderwereld is niet in een oogopslag te bevatten. Ik ben niet zo’n reiziger. De complexiteit van de metropool overvalt mij. Mijn Lever raakt gestaag in overdrive.
De
Uitgeblusten
De Hara-Shiatsu school in Wenen is gastheer en organisator van het evenement. De congreslocatie is gehuisvest in een hofje, grenzend aan de Mariahilferstraße. De tegenstelling tussen de prikkelende winkelstraat en de sereniteit van het hofje is immens. Hier worden de zendelingen opgeleid, de weldoeners, de therapeuten. Die uitgeblusten voorzien van nieuw vuur. En misschien een andere richting in het leven.
Bijenkorf
Ik ontvang een polsbandje voor vier dagen congres en ontmoet Carla en Nicolas; de jeugdige en sympathieke entrepreneurs achter de TsuBook-app. Ze hebben een kleine stand. Een display toont hun geslachtsloze mannetje met acupunctuurpunten. De ruimte is een kleine bijenkorf met shiatsu people die in- en uitvliegen. Ik begeef me naar de eerste workshop. ‘Shiatsu in the workplace’. Een bewuste keuze want niet ver lopen. Had m’n Lever ook wat rust.
Essentie
De workshop wordt gegeven door Klaus Gisinger, in de jaren 90 opgeleid bij de hara-shiatsu school. Hij heeft veel ervaring in het geven van shiatsu op de werkvloer. Zijn grootste uitdaging is hoe je shiatsu kunt verkopen zonder vage termen te gebruiken. Maar ook zonder de essentie van shiatsu te verloochenen. In de praktijk komt dit neer op terug naar de basis: aanraking.
Body awareness
Het is opvallend hoe weinig ‘mensen in kantoren’ nog in contact staan met hun lichaam. “Most people have
totally lost their body awereness,” zegt hij. Zijn ‘office treatments’ zijn er dan ook gericht op het herstellen van dit contact. Met simpele aanrakingen, oefeningen en visualisaties. Een hand op een schouder kan al veel veranderen in een lichaam. “When we touch, we always get an answer”. Uitgebreide shiatsu technieken zijn op kantoor niet op z’n plaats.
Warm contact
Verder geeft hij tips om je voor te bereiden op een gesprek bij een bedrijf. Dat het belangrijk is om je eigen kracht, je eigen element, goed te kennen. Maar ook die van de vertegenwoordiger van het bedrijf. Metaal-mensen houden immers van onderbouwingen met cijfers. Hout-mensen zijn snel te enthousiasmeren. Al moet hij toegeven dat shiatsu verkopen op de werkvloer lastig is. Dat het eigenlijk alleen lukt als je al een ‘warm contact’ binnen het bedrijf hebt.
Onverstaanbaar
In de middag volg ik de workshop van Ryokyo Endo: ‘The Mission: stop suffering’. Een uitverkochte zaal. Endo is een lachende Japanner in een judopak. Iedereen kent hem. Mocht jij hem niet kennen: je kunt het parate kennis ophalen met dit filmpje. Het helpt uiteraard als je Japanner bent en je het over shiatsu hebt. Zijn Engels is zo goed als onverstaanbaar. Een Duitse volgeling (ook in een judopak) synchroniseert hem na. Een vermoeide Oostenrijkse vertaalt het vervolgens weer naar het Duits. Je hebt dus drie kansen om het te begrijpen.
Hoax
Endo begint zijn verhaal dat je de meridianen maar moet vergeten. Dat ze niet bestaan. Een verzinsel. Je voelt een schok door het publiek gaan. Alles waar ze jaren in hebben geloofd, dat ze soms tegen beter weten in hebben verdedigd, wordt hier in de eerste 5 minuten van tafel geveegd. Een hoax, nepnieuws. Endo heeft de aandacht.
Lachende Japanner
Dan volgt een verhaal dat de du Mai en Ren Mai (die blijkbaar wel weer bestaan) ook over je armen lopen. Interessant. Hij demonstreert dit door de forse volgeling te vloeren met een druk op zo’n Du Mai-punt op de arm. Het is alsof hij flauwvalt. Geveld door de lachende Japanner. En om te laten zien dat het geen toeval is, grijpt hij ook de onderarm van de nietsvermoedende vertaalster. En ja hoor, ook zij gaat tegen de vlakte. Hoera! Het werkt! Maar waar gaat dit eigenlijk over? We oefenen wat op elkaar maar er valt niemand flauw.
Twijfel
Endo vertelt verder. Dat je bij een behandeling je Qi veld zo ruim mogelijk moet maken. Niet alleen werken met de Qi van je ontvanger of van jezelf. Maar met de universele Qi. Dat je iedereen en alles ‘het beste’ moet wensen. Ik hou het voor gezien. De temperatuur in de zaal is inmiddels tropisch en mijn hara kan zich niet verbinden met Endo. Ik hoor hem nog zeggen: “twijfel is dat wat je bewustzijn niet kan accepteren. Je Hart heeft al besloten wat het wil”. Poëtischer kan deze dag niet meer worden.