Het is een feit: ik heb in 2020 veel geluisterd. Naar wat mensen zeiden, vonden, dachten. Maar vooral naar muziek. Vooral naar Joep. 181.564 minuten Spotify. Niet alleen Joep natuurlijk, maar ik denk dat zijn klanken 50% van de tijd hebben gevuld . Waarom Joep? Ik vertel het je.
Spotify en ik weten allebei dat ik maar 2 genres leuk vind: vet foute discomuziek van zoete en botergeile chickies* en iets wat modern klassiek blijkt te heten. Max Richter, Olafur Arnolds, Jóhann Jóhannsson, Peter Broderick. Voornamelijk mannen uit Scandinavië. Uitgekeken op hun thuissauna en blonde buurvrouwen, zijn ze mooie muziek gaan maken. Weinig instrumenten, verstild, piano, viool, hier en daar wat geflirt met synthesizers. Muziek die rechtstreeks je ziel in gaat.
Omdat ik dat luisterde, dacht Spotify dat ik Joep ook wel zou waarderen. Joep. Een man met een baard. Soort van Viking. Lijkt op God. Pas later kwam ik erachter dat Joep wereldberoemd is. Gepromoot is in het circus van DWDD. En bovendien een Nederlander! Ergens in Appelscha woont. Boerenkool met worst eet en Trouw leest. Of misschien een proefabonnement op de Volkskrant heeft en, net als ik, hoopt dat die snel afloopt. Actualiteit, nieuws, is immers defocus.
Dat is de kern van Joep.
Laten we zeggen: het stormt in de buitenwereld.
Nu wellicht iets meer dan anders.
Joep is het oog van de orkaan.
Joep maakt muziek waar alleen is.
Stilte, leegte.
Niets en daarmee alles.
Joep speelt piano.
Soms zingt een engel.
Je kunt naar zijn muziek luisteren.
Of niet.
Je kunt iets anders doen terwijl Joep
in een hoek van de kamer
zijn toetsen beroert.
Joep dringt zich niet op.
Het maakt hem niet uit.
Drinkt een glaasje water.
Loopt zwijgzaam voorbij.
Onzichtbaar en toch aanwezig.
Ik verblijf deze dagen bij voorkeur
in de kruipkelder van mijn geest.
Joep doet zijn ding bovengronds.
Samen komen we er wel uit.
Ooit. Als de orkaan luwt.
Het zit zo.
God had nog een restje sterrenzand over
en maakte daar Joep van.
Luister naar Joep.
Of doe het niet.
Dit is een mooi begin om te beginnen met Joep
Afbeelding: Steve Johnson via Pexels